سخن پرداز

سخن پرداز. [ س ُ خَم ْ پ َ ] (نف مرکب ) آرایش دهنده ٔ سخن . که سخنان نغز گوید. شاعر ماهر :
به بی نیازی ایزد اگر خورم سوگند
که نیست همچو منی شاعر سخن پرداز.

سوزنی .

چنین گفت آن سخن پرداز شبخیز
کز آن آمد خلل در کار پرویز.

نظامی .

لوح تعلیم است صائب سینه ٔ روشندلان
صحبت آیینه طوطی را سخن پرداز کرد.

صائب (از آنندراج ).