سرافکندگی

سرافکندگی . [ س َاَ ک َ دَ / دِ ] (حامص مرکب ) حالت به زیر افکندن سربخاطر تواضع یا شرم . شرمندگی . شرمساری :
مه نو ز راه سرافکندگی
به گوش اندرون حلقه ٔ بندگی .

فردوسی .

دلیری است هنجار لشکرکشی
سرافکندگی نیست در سرکشی .

نظامی .

مبین سرو را در سرافکندگی
چنان شاه را درچنین بندگی .

نظامی .

سرافکندگی کن که زلف نگار
سرافرازیش در سرافکندگی است .

خواجوی کرمانی .