سرای فسوس
لغت‌نامه دهخدا
سرای فسوس . [ س َ ی ِ ف ُ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از روزگار :
چه بندی دل اندر سرای فسوس
که هزمان به گوش آید آوای کوس .
مکن ایمنی در سرای فسوس
که گه سندروس است گه آبنوس .
چه بندی دل اندر سرای فسوس
که هزمان به گوش آید آوای کوس .
فردوسی .
مکن ایمنی در سرای فسوس
که گه سندروس است گه آبنوس .
فردوسی .
