سربتوییلغتنامه دهخداسربتویی . [س َ ب ِ ] (حامص مرکب ) محیل و مکار بودن : ز سربتویی خود شیخ مارگیر مدام ز دست خود چو کشف از شکنجه ٔ قفس است .محسن تأثیر (از آنندراج ).
