سرتماجلغتنامه دهخداسرتماج . [ س َ ت ُ ] (اِ مرکب ) بمعنی سرآغوج و آن کیسه ٔ درازی باشد که زنان گیسوی خود را در آن گذارند و به عربی صِقاع خوانند. (برهان ) (آنندراج ).
