سرخ شدن
لغت‌نامه دهخدا
سرخ شدن . [ س ُ ش ُ دَ ] (مص مرکب ) رنگ سرخ گرفتن . (یادداشت مؤلف ). || در غضب شدن . (غیاث ) (آنندراج ). خشمگین شدن . (مجموعه ٔ مترادفات ص 131). || کنایه از خجالت هم باشد. (آنندراج ) :
به باغ برد ز زلفش صبا بدامن مشک
که غنچه سرخ شد و دست در گریبان کرد.
رخش را مهر گفتم ماه من از من مکدر شد
لبش را لعل خواندم سرخ چون یاقوت احمر شد.
|| برشته شدن در روغن داغ . (یادداشت مؤلف ). || رنگ آتش گرفتن ، چنانکه آهن در کوره . (یادداشت مؤلف ).
به باغ برد ز زلفش صبا بدامن مشک
که غنچه سرخ شد و دست در گریبان کرد.
عماد فقیه (از بهار عجم ).
رخش را مهر گفتم ماه من از من مکدر شد
لبش را لعل خواندم سرخ چون یاقوت احمر شد.
میرزا هاشم محزون (از آنندراج ).
|| برشته شدن در روغن داغ . (یادداشت مؤلف ). || رنگ آتش گرفتن ، چنانکه آهن در کوره . (یادداشت مؤلف ).
