سرلشکر
لغت‌نامه دهخدا
سرلشکر. [ س َ ل َ ک َ] (اِ مرکب ) رئیس فوج . (آنندراج ). سپهبد. سپهسالار. (صحاح الفرس ) : و یک هزار سوار مردان معروف همه اصفهبدان و سراهنگان سرلشکر جدا کرد. (فارسنامه ٔ ابن البلخی ). و سرلشکر عرب سعد بوده و سپهسالارشان یکی بود نام او جریربن عبداﷲ البجلی . (فارسنامه ٔ ابن البلخی ص 112). || مهتر. رئیس :
غیر پیر استاد و سرلشکر مباد
پیر گردون نی ولی پیر رشاد.
|| پیش آهنگ که پیش برآید :
سرلشکر هر فتنه که آید ز پی جان
تازان ز ره عرصه ٔ جولان تو آید.
|| درجه ای در ارتش ، بالاتر از سرتیپی و پائین تر از سپهبدی .
غیر پیر استاد و سرلشکر مباد
پیر گردون نی ولی پیر رشاد.
مولوی .
|| پیش آهنگ که پیش برآید :
سرلشکر هر فتنه که آید ز پی جان
تازان ز ره عرصه ٔ جولان تو آید.
وحشی (از آنندراج ).
|| درجه ای در ارتش ، بالاتر از سرتیپی و پائین تر از سپهبدی .
