سریطی
لغت‌نامه دهخدا
سریطی . [ س ُرْ رَ ] (ع اِ) در مثل گویند: الاخذ سریطی والقضاء ضریطی ، بضم اول و تشدید را در هردو در حق شخصی گویند که در ادای دین تهاون ورزد و تعلل پیش آورد یعنی گرفت و به آسانی فروبرد و وقت تقاضا تیز داد. یعنی ادای آن ممتنع و دشوار میگردد بر وی . (آنندراج ) (منتهی الارب ).
