سر تابیدن

سر تابیدن . [ س َ دَ ] (مص مرکب ) نافرمانی کردن :
برهمنان را چندانکه دید سر ببرید
بریده به سر آن کز هدی بتابد سر.

فرخی .

گر نتابی سر ز دانش از تو تابد آفتاب
وز سعادت ای پسر بر آسمان سایدت سر.

ناصرخسرو.

جوانا سر متاب از پند پیران
که پند پیر از بخت جوان به .

حافظ.