سعدالدین

سعدالدین .[ س َ دُدْ دی ] (اِخ ) هروی . از فضلا و شعرای زمان سابق و معاشر شمسی طبسی و پوربهای جامی شاگرد او بوده و خواجه عزالدین فریومدی را که در زمان چنگیزخان وزیر خراسان بود مداحی نموده وفاتش در سنه تسع و اربع وستمائه واقع شده . و به مداحی حضرت شاه اصفیا و سلطان اولیاء علی بن ابیطالب مفاخرت میکرده و نعت و منقبت میگفته . و قریب پنجهزار بیت دیوان داشته . از اوست :
صبح است ای بت گلروی می بیار
تا روح پروریم از آن راح خوشگوار
گه چنگ زنیم بدان زلف مشگبوی
گه بوسه برکنیم از آن لعل آبدار.

(از مجمعالفصحاء ج 1 ص 248).