سعنهلغتنامه دهخداسعنه .[ س ُ ن َ ] (ع اِ) سایه پوش بام یا سایه پوش . || چوب دهن دلو و هرگاه دوتا باشند آن هردو را عرقوتان گویند. || آنچه از لب پائین شتر فروهشته باشد. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (آنندراج ).
