سفره نشینلغتنامه دهخداسفره نشین . [ س ُ رَ / رِ ن ِ ] (نف مرکب ) کنایه از مهمان . (آنندراج ) : سفره ٔ مائده پرداز همه ست تا همه سفره نشین سفرند.خاقانی (دیوان چ سجادی ص 758).
