سفره نهادن
لغتنامه دهخدا
سفره نهادن . [ س ُ رَ ن ِ / ن َ دَ ] (مص مرکب ) سفره گستردن . خوان نهادن . طعام خورانیدن :
سعدی خویش خوانیم پس بجفا برانیم
سفره اگر نمی نهی در به چه باز میکنی .
صد سفره دشمن بنهد طالب مقصود
تا بو که یکی دوست بیاید بضیافت .
سعدی خویش خوانیم پس بجفا برانیم
سفره اگر نمی نهی در به چه باز میکنی .
سعدی .
صد سفره دشمن بنهد طالب مقصود
تا بو که یکی دوست بیاید بضیافت .
سعدی .