سفیدال

سفیدال . [ س ِ ] (اِ مرکب ) گونه ای از گوشوارک که در اغلب سواحل جنگلهای آستارا، نور، کلاردشت ، کتول ، زیارت ، گل داغ و گردنه ٔ چناران هست و در گدوک مازندران تا 20 متر بالا میرود و این درخت را در کلارستاق بدین اسم و در زیارت گرگان آن را سیاه شن نامند و درنور، گوشوارک گویند و در دره ٔ کتول ، گوش حلقه خوانند. رجوع به جنگل شناسی ج 2 ص 126، 121، 119، 115 شود.