سقاعلغتنامه دهخداسقاع . [ س ِ ] (ع اِ) خرقه که در زیر معجر افکنند تامعجر ریمناک نگردد. (منتهی الارب ). || چیزی که بینی ناقه را بدان استوار کنند. || روی بند. (منتهی الارب ) (آنندراج ). رجوع به صقاع شود.
