سمن آمیغ
لغت‌نامه دهخدا
سمن آمیغ. [ س َم َ ] (ن مف مرکب ) سمن دار. مخلوط با سمن :
بنفشه ٔ سمن آمیغ تیغ تو ملکا
به لاله کاشتن دشت کارزار تو باد.
بکارزار بکاریز خون گشادن خصم
بنفشه ٔ سمن آمیغ لاله کار تو باد.
بنفشه ٔ سمن آمیغ تیغ تو ملکا
به لاله کاشتن دشت کارزار تو باد.
سوزنی .
بکارزار بکاریز خون گشادن خصم
بنفشه ٔ سمن آمیغ لاله کار تو باد.
سوزنی .
