سنباذجلغتنامه دهخداسنباذج . [ سُم ْ ذَ ] (معرب ، اِ) مأخوذ از سنباده فارسی و به معنی آن . (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به سنباده شود. || سنگی است که صیقل گر شمشیر را جلا دهد و دندان را نیز به آن مالند. (منتهی الارب ).
