سنندج

سنندج . [ س َ ن َ دَ ] (اِخ ) شهرستان سنندج یکی از شهرستانهای استان پنجم کشور است . و محدود است از طرف شمال به شهرستان های سقّز و مراغه ، از طرف جنوب بشهرستان کرمانشاه ، از طرف خاور به شهرستانهای همدان و بیجار و از طرف باختر به کشور عراق . شهرستان مذکور از هفت بخش تشکیل شده است : 1 - بخش حومه شامل 5 دهستان و252 آبادی . سکنه 114 هزار تن . 2 - بخش پاوه شامل 2 دهستان و 135 آبادی . سکنه 27 هزار تن . 3 - بخش دیواندره شامل 6 دهستان و 266 آبادی و سکنه 48 هزار تن . 4- بخش رزاب شامل 3 دهستان و 135 آبادی . سکنه 44 هزار تن . 5 - بخش روانسر شامل 1 دهستان و 150 آبادی . سکنه 8 هزار تن . 6 - بخش قروه شامل 5 دهستان و 247 آبادی . سکنه 8 هزار تن . 7- بخش کامیاران شامل 4 دهستان و 154 آبادی . سکنه 38 هزار تن . 8 - بخش مریوان شامل 4 دهستان و 122 آبادی . سکنه 18 هزار تن . بنابراین شهرستان سنندج از 8 بخش و 30 دهستان و 1241 آبادی تشکیل شده و سکنه ٔ آن 380 هزار تن است . رودخانه های آن شامل رودخانه ٔ قشلاق ، رودخانه ٔ گاوود و رزاب و مریوان که بنام رودخانه ٔ سیروان خوانده میشود، بخش حومه را مشروب و رودخانه ٔ سیروان کشور عراق را مشروب میکند. راههای شهرستان سنندج از طرف شمال و جنوب و خاور و باختر کشیده شده است . سازمان حومه ٔ سنندج از 5 دهستان بنام کلاترزان ، حسن آباد، حسین آباد، ژاوه رود، ییلاق تشکیل شده است . شهر سنندج در سال 1046 هَ . ق . زمان سلطنت شاه صفی بوسیله ٔ سلیمانخان اردلان والی کردستان ساخته شده و نام آنرا سنه نوشته اند. این شهر بناهای تاریخی و مساجد دارد. آب شهر از 1 - قنات دارالاحسان . 2- قنات مشیرالدیوان . 3 - قنات سادات . 4 - قنات آصف اعظم . 5 - قنات حاجی ابوالحسن . 6- قنات نصرت الدیوان .7 - قنات پیرمحمد. 8 - قنوات خسروآباد. 9 - قنات مسیحی مشروب میشود. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 5). رجوع به جغرافیای سیاسی کیهان ص 62، جغرافیای غرب ایران ص 57، 62، 153، 155، 253 و تاریخ کرد ص 135 شود.