سنگ باران
لغت‌نامه دهخدا
سنگ باران . [ س َ ] (اِ مرکب ) سنگسار. (آنندراج ) :
سنگ باران عنا بارد بر فرق کسی
که دل و نیت او قصد عنای تو کند.
برخلاف عادت اصحاب فیل است ای عجب
بر سر مرغان کعبه سنگ باران آمده .
سنگ باران امر لعنت باد
بر زن نیک تا به بد چه رسد.
سنگ باران عنا بارد بر فرق کسی
که دل و نیت او قصد عنای تو کند.
منوچهری .
برخلاف عادت اصحاب فیل است ای عجب
بر سر مرغان کعبه سنگ باران آمده .
خاقانی .
سنگ باران امر لعنت باد
بر زن نیک تا به بد چه رسد.
خاقانی .
