سنگ سای

سنگ سای . [ س َ ] (نف مرکب ) سنگ ساینده :
گهی جانور بُد رونده ز جای
بسینه زمین در بتن سنگسای .

اسدی .

زهر بقعه شدندی سنگ سایان
بماندندی در او انگشت خایان .

نظامی .