سنگ بالین
لغتنامه دهخدا
سنگ بالین . [ س َگ ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) سنگ بالش :
ز شیرین سرگذشتی گشته سنگین خواب شیرینم
بکوه بیستون صد بار دارد سنگ بالینم .
ز شیرین سرگذشتی گشته سنگین خواب شیرینم
بکوه بیستون صد بار دارد سنگ بالینم .
محسن تأثیر (از آنندراج ).