سوبهار

سوبهار. [ ب َ ] (اِخ ) نام بتخانه ای بوده است حوالی غزنین . با شین هم بنظر آمده و آنرا شابهار نیز گویند. (برهان ) (فرهنگ رشیدی ) :
بیامد به بت خانه ٔ سوبهار
یکی خانه دید از خوشی چون بهار.

اسدی .