سوخته بید

سوخته بید. [ ت َ / ت ِ ] (اِ مرکب ) زغال بید که در پالودن بکار بوده :
سوخته بید و باده بین رومی و هندویی بهم
عشرت زنگیانه را برگ و نوای تازه بین .

خاقانی (دیوان چ سجادی ص 458).

رجوع به سوخته شود.