سوقة

سوقة. [ ق َ ] (ع اِ) رعیت . || مردم فرومایه . واحد و جمع و مذکر و مؤنث در وی یکسان است . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). عوام الناس . (مفاتیح ) : محفل های سوقة و اوساط مردمان و موضعها می گشت . (کلیله و دمنه ).
همومها لاتنقضی ساعة
عن ملک فیها و عن سوقة.

(سندبادنامه ).

|| مردم بازاری . (زمخشری ).