سوکی
لغت‌نامه دهخدا
سوکی . (ص نسبی ) عزادار. سوکوار :
هوا شد چو سوکی ز گرد نبرد
زمین چون پر از خون تن کشته مرد.
بسان تن بی روان بد زمین
هوا چون دژم سوکیی دل غمین .
هوا شد چو سوکی ز گرد نبرد
زمین چون پر از خون تن کشته مرد.
اسدی .
بسان تن بی روان بد زمین
هوا چون دژم سوکیی دل غمین .
اسدی .
