سپهرم
لغت‌نامه دهخدا
سپهرم . [ س ِ پ ِ رَ ] (اِخ ) نام یکی از پهلوانان توران است از خویشان افراسیاب که در جنگ دوازده رخ بر دست هجیربن گودرزکشته شد. (برهان ) (شرفنامه ) (آنندراج ) :
سپهرم پس و بارمان پیش رو
خبر شد بدیشان ز سالار نو.
سپهرم بترمد شد و بارمان
بکردار ناوک بجست از کمان .
سپهرم بدو گفت آسان بدی
وگر دل ز لشکر هراسان بدی .
اندر عهد افراسیاب ، پهلوان او پیران ویسه و... و سپهرم ، واخواشت بودند. (مجمل التواریخ و القصص ص 90).
سپهرم پس و بارمان پیش رو
خبر شد بدیشان ز سالار نو.
فردوسی .
سپهرم بترمد شد و بارمان
بکردار ناوک بجست از کمان .
فردوسی .
سپهرم بدو گفت آسان بدی
وگر دل ز لشکر هراسان بدی .
فردوسی .
اندر عهد افراسیاب ، پهلوان او پیران ویسه و... و سپهرم ، واخواشت بودند. (مجمل التواریخ و القصص ص 90).
