سپیدسرلغتنامه دهخداسپیدسر. [ س َ / س ِ س َ ] (ص مرکب ) سفیدموی . اشیب . شیباء : که عجوز جهان سپیدسری است کز سر کلک او خضاب کند. خاقانی .و رجوع به سپید شود.