سپیدمهره دمیدن

سپیدمهره دمیدن . [ س َ / س ِ م ُ رَ / رِ دَ دَ ](مص مرکب ) مجازاً، بمعنی بانگ برآوردن :
چون ز اشغال خلق درماندی
به ارحنا بلال را خواندی
که شدم سیر ز آدم و عالم
هین سیاها سپیدمهره بدم .

سنایی .