سپیدچادری
لغتنامه دهخدا
سپیدچادری . [ س َ / س ِ دُ ] (حامص مرکب ) چادر سپید داشتن . جامه ٔ سپید بر تن کردن . || بمجاز، بمعنی پاکی . درستی :
روز رسید و محرمان عید کنید زین سبب
روز چو محرمان زند لاف سپیدچادری .
روز رسید و محرمان عید کنید زین سبب
روز چو محرمان زند لاف سپیدچادری .
خاقانی .