سکنجیدن
لغتنامه دهخدا
سکنجیدن . [ س ِ ک َ دَ ] (مص ) سرفه کردن . (برهان ). سرفیدن . (رشیدی ) (آنندراج ). || تراشیدن . (برهان ) (رشیدی ) (آنندراج ). || گزیدن . || آواز به گلو کردن . (رشیدی ) (برهان ) (آنندراج ). || خستن . خراشیدن . مجروح کردن :
رخسار ترا ناخن این چرخ سکنجد
تا چند لب لعل دلارام سکنجی .
رخسار ترا ناخن این چرخ سکنجد
تا چند لب لعل دلارام سکنجی .
ناصرخسرو.