سکوالغتنامه دهخداسکوا. [ س ِک ْ ] (اِ مرکب ) سکبا و آن آشی باشد از گوشت و بلغور وسرکه پزند. (برهان ) (آنندراج ). سکبا = سک (سرکه ) + وا (=با =ابا) آش سرکه . سکبا. (فرهنگ فارسی معین ).
