سگالنده
لغتنامه دهخدا
سگالنده . [ س ِ ل َ دَ / دِ ] (نف ) جوینده . خواهان :
سپاهی به کردار کوچ بلوچ
سگالنده جنگ و برآورده خوچ .
|| اندیشنده :
سگالنده ٔ فال چون قرعه راند
ز طالع تواند همی نقش خواند.
سگالنده ٔ کاردان وقت کار
ز دشمن بدشمن شود رستگار.
سپاهی به کردار کوچ بلوچ
سگالنده جنگ و برآورده خوچ .
فردوسی .
|| اندیشنده :
سگالنده ٔ فال چون قرعه راند
ز طالع تواند همی نقش خواند.
نظامی .
سگالنده ٔ کاردان وقت کار
ز دشمن بدشمن شود رستگار.
نظامی .