سگاچهلغتنامه دهخداسگاچه . [ س ُ چ َ / چ ِ ] (اِ) شکلی مهیب که آدمی از آن بخواب می ترسد یا پندارد که کسی گلوی وی می افشارد و به عربی کابوس نامند. (غیاث ).
