سیاه کاسه

سیاه کاسه . [ سیا س َ / س ِ ] (ص مرکب ) بخیل . ممسک . رذل . بدبخت . (برهان ). کنایه از ممسک و بخیل . (آنندراج ) :
در جنب کفت سیاه کاسه
حاشا فلک کبودجامه .

انوری .

وز دهر سیاه کاسه در کاسم
صدساله غم است شرب یک روزه .

خاقانی .

بگذار تا بخط و کفت اقتدا کنند
شام سیاه کاسه و صبح سپیدپی .

شمس الدین طبسی .

رجوع به سیه کاسه شود.