سیلاب دوانی

سیلاب دوانی . [ س َ / س ِ دَ ] (حامص مرکب ) مجازاً، کرم کردن و بسیار بخشیدن . (آنندراج ). سخاوت و داد و دهش بسیار. (ناظم الاطباء) :
ابر لطف تو بسیلاب دوانی محتاج
من لب تشنه بیک قطره چکانی محتاج .

محتشم (از آنندراج ).