سیم حلال
لغت‌نامه دهخدا
سیم حلال . [ م ِ ح َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) سیم خالص . (آنندراج ) :
بتن بگونه ٔ سیمند پشت و بال سفید
در آن نشانده تنک پاره های سیم حلال .
باد بر باغ همی عرضه کند زر عیار
ابر بر کوه همی توده کند سیم حلال .
رجوع به سیم شود.
بتن بگونه ٔ سیمند پشت و بال سفید
در آن نشانده تنک پاره های سیم حلال .
فرخی .
باد بر باغ همی عرضه کند زر عیار
ابر بر کوه همی توده کند سیم حلال .
فرخی .
رجوع به سیم شود.
