سینه زن
لغتنامه دهخدا
سینه زن . [ ن َ / ن ِزَ ] (نف مرکب ) کسی که در عزا و مصیبت بر سینه ٔ خودمیزند و نوحه گری مینماید. (ناظم الاطباء). آنکه در ایام عزاداری در جزو دسته ٔ مخصوص با دست بر سینه ٔ برهنه ٔ خود زند (بعلامت سوگواری ). (فرهنگ فارسی معین ).