سینه ٔ باز
لغتنامه دهخدا
سینه ٔ باز. [ ن َ / ن ِ ی ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) دورنگ که به عربی ابلق باشد. (برهان ). کنایه از سیاه و سفید. (غیاث اللغات ) :
تذروان رومی و زاغان زنگ
شده سینه ٔ باز یعنی دو رنگ .
|| (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) سینه ٔ گشاده و بالیده . (غیاث اللغات ) (آنندراج ). || سینه ٔ برآمده باشد مانند سینه ٔ پهلوانان . (آنندراج ).
تذروان رومی و زاغان زنگ
شده سینه ٔ باز یعنی دو رنگ .
نظامی (از آنندراج ).
|| (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) سینه ٔ گشاده و بالیده . (غیاث اللغات ) (آنندراج ). || سینه ٔ برآمده باشد مانند سینه ٔ پهلوانان . (آنندراج ).