سیه زبانی

سیه زبانی .[ ی َه ْ زَ ] (حامص مرکب ) سیه زبان بودن :
خط تیغ در قلمرو رخسار او گذاشت
آخر سیه زبانی ما کرد کار خویش .

صائب (از آنندراج ).