سیوحلغتنامه دهخداسیوح . [ س ُ ] (ع مص ) رفتن در زمین جهت عبادت . (آنندراج ) (از اقرب الموارد). || (اِ) ج ِ سیح . (اقرب الموارد) (المنجد). رجوع به سیح و سیحان شود.