شاخ کردن . [ ک َ دَ ] (مص مرکب ) حجامت کردن . (ناظم الاطباء). || بصورت تاری درآوردن : نمک طبرزد بشکافند و شاخ کنند و بمجرای قضیب در نهند. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ). || شاخه برآوردن . شاخه زدن : درخت دانش من شاخ کرد و میوه نمود شکوفه داد کنون اندر آمده ست ببار. ناصرخسرو.

شاخ کردن

شاخ

شاخ پیراستن

شاخِ هَجُمَت

شاخ حجام

شاخ برزدن

هفت شاخ

شاخ به شاخ

عالی شاخ

شاخ ریحان

خشک شاخ

reimpatriation

نمودار اندیش نما

شفاهی

diordinal

blastocoele

end on

لغت‌نامه دهخدا