شاداب دل
لغت‌نامه دهخدا
شاداب دل . [ دِ ] (ص مرکب ) شادمان و خوشدل . (فهرست ولف ) :
بتنگی نداد ایچ سهراب دل
فرود آمد از باره شاداب دل .
براهب چنین گفت پس شهریار
که شاداب دل باش و به روزگار.
بتنگی نداد ایچ سهراب دل
فرود آمد از باره شاداب دل .
فردوسی .
براهب چنین گفت پس شهریار
که شاداب دل باش و به روزگار.
فردوسی .
