شادخواری

شادخواری . [ خوا / خا ] (حامص مرکب ) خوشحالی . فرح . عیش و نوش . شراب خوردن بی اغیار و مزاحمت . (از فرهنگ جهانگیری ) (آنندراج ). شراب خوردن از روی شادی بی بیم و تشویش . (انجمن آرای ناصری ). معاش گذرانیدن بی زحمت و کدورت و تنگی . (برهان قاطع) :
اضعاف حرفهایی کز شعر من شنیدی
نیکیت باد و رحمت شادیت و شادخواری .

منوچهری .

روزی است خوش و تو دلبر خوش
جای خوش و وقت شادخواری .
رفیع لنبانی (از تاریخ ادبیات در ایران دکتر صفا ج 2 ص 848).