شادیاخی
لغتنامه دهخدا
شادیاخی . [ شادْ ] (اِخ ) حسن بن علی بن قاسم بن عبد... شادیاخی ، مکنی به ابوعلی از مردم نیشابور بود. از اسحاق بن ابراهیم حنظلی و محمدبن رافع حدیث شنید و ابوعبداﷲبن دینار و یحیی بن منصور قاضی از او روایت کرده اند. (از انساب سمعانی ).
