شاصیلغتنامه دهخداشاصی . (ع ص ) اسم فاعل ازشُصُوّ. (اقرب الموارد). مرد پای دروا شده . (منتهی الارب ). و فی المثل : «اذا ارجحن شاصیاً فارفع یداً»؛ ای اذا سقط و رفع رجلیه فاکفف عنه . (اقرب الموارد).
