شاطبی

شاطبی . [ طِ ] (اِخ ) ابراهیم بن موسی بن محمد اللخمی الشاطبی ثم الغرناطی مکنی به ابواسحاق ، اصولی ومفسر و فقیه و محدث و لغوی بود. از ائمه ٔ مالکیان بشمار است . از کتاب های او «الموافقات فی اصول الفقه » و «المجالس » در شرح کتاب البیوع از صحیح بخاری ، و «الافادات و الانشادات » در ادب ، و «الاتفاق فی علم الاشتقاق » و «اصول النحو» را میتوان نام برد. در سال 790 هَ. ق . درگذشت . رجوع به اعلام زرکلی ج 1 ص 25 و ج 2 ص 403 و معجم المطبوعات شود. در ریحانة الادب از جمله تألیفات او کتب زیر یاد شده است : الاعتصام در توحید، شرح الخلاصة در نحو، عنوان التعریف باسرار التکلیف دراصول فقه که همان الموافقات معروف است و المجالس .