شاطربچهلغتنامه دهخداشاطربچه . [ طِ ب َچ ْ چ َ / چ ِ / ب َ چ َ / چ ِ ] (اِ مرکب ) شاطر خردسال . خدمتگزار اندک سال . ریدک خواب نادیده . شاطربچگان در حضور سلاطین زنگوله به دور کمر می آویختند.
