شاطرعبدا

شاطرعبدا. [ طِ ع َ دُل ْ لاه ] (اِخ ) نام یکی از طرفداران امیر سلطان (لله ٔ شاهزاده طهماسب میرزا و حاکم خراسان ) و از نوکران امیر غیاث الدین محمد که به حکم امیرسلطان در قصبه ٔ چهل دختران ساکن بود و به محافظت آن طریق اشتغال داشت و در بهار سال 927 هَ . ق . که عبیداﷲخان اوزبیک به دارالسلطنه ٔ هرات لشکر کشید در باغ زاغان در برابر سپاه اوزبک با جلادت ایستادگی کرد و سرانجام عبیداﷲخان را به انصراف از تصرف هرات وادار ساخت . رجوع به حبیب السیر چ خیام ج 4 صص 580-581 شود.