شاغوری

شاغوری . (اِخ ) شهاب الدین فتیان بن علی بن فتیان الاسدی الدمشقی معروف به شاغوری . وی نحوی و ادیب و شاعر و بپادشاهان نزدیک بود و آنان را مدح میگفت و فرزندان ایشان را علم می آموخت و بهمین جهت به معلم نیز معروف بود. بسال 532 هَ . ق . در دمشق تولد و به سال 615 هَ . ق . وفات یافت . وی در مقابر باب الصغیر مدفون است . نسبتش به شاغور از محلات دمشق است . او راست : منتخب . دیوان شعر نیز دارد. (از اعلام زرکلی ج 2 ص 767 از وفیات الاعیان و کشف الظنون ، ذیل منتخب و ریحانة الادب ج 2 ص 285). یاقوت درباره ٔ او آرد: وی را به دمشق دیدم اواخر عمر خود را می گذرانید.ادیب طبع بود و در جامع دمشق مجلس درس و قرائت نحو داشت سنش به نود یا نزدیک آن رسیده بود. او را اشعاری ناب و معانی بکر فراوان است . (از معجم البلدان ).