شافت

شافت . [ ف َ ] (ع اِ) شافة. اصل و بیخ ، یقال استأصل اﷲ شافته ؛ یعنی ببرد اصل و بیخ آن را خدای . (منتهی الارب ): امید بفضل اله و اقبال پادشاه چنانکه عنقریب سورت ظفر نازل شود... و دفع آفت و استیصال شافت ایشان حاصل گردد. (المضاف الی بدایع الازمان ص 38). و رجوع به شافة شود.